Προτάσεις του ΓΕ στην υπόθεση C-475/11, Κώστας Κωνσταντινίδης
«Ελεύθερη παροχή ιατρικών υπηρεσιών - Κανόνες δεοντολογίας του κράτους μέλους υποδοχής - Αμοιβές και διαφήμιση»
Ο Κ. Κωνσταντινίδης είναι Έλληνας ιατρός και κατοικεί στην Ελλάδα, όπου ασκεί την ιατρική και διατηρεί την κύρια εγκατάστασή του. Δεδομένου ότι έλαβε το πτυχίο του στην Ελλάδα, είναι εγγεγραμμένος σε ελληνικό ιατρικό σύλλογο. Από το 2006,
μεταβαίνει για μία ή δύο ημέρες κάθε μήνα στη Γερμανία, και συγκεκριμένα στο ομόσπονδο κράτος της Έσσης, όπου πραγματοποιεί χειρουργικές επεμβάσεις στο ιατρικό κέντρο Elizabethenstift του Darmstadt. Η δραστηριότητά του περιορίζεται αποκλειστικώς σε πολύ εξειδικευμένες χειρουργικές επεμβάσεις, ενώ οι λοιπές υπηρεσίες που συνδέονται με την επέμβαση, όπως ο προγραμματισμός των επισκέψεων ή η μετεγχειρητική περίθαλψη αναλαμβάνονται από το προσωπικό του εν λόγω ιατρικού κέντρου. Ένας από τους ασθενείς του Κ. Κωνσταντινίδη που χειρουργήθηκε στη Γερμανία προέβη σε καταγγελία στον ιατρικό σύλλογο του ομόσπονδου κράτους της Έσσης, αμφισβητώντας το ύψος της αμοιβής.
Κατόπιν αυτού, ο σύλλογος διενήργησε έρευνα, η οποία οδήγησε στην κίνηση πειθαρχικής διαδικασίας ενώπιον του Berufsgericht και ζήτησε την επιβολή κυρώσεων για δύο παραβάσεις: τη χρέωση (ο Κ. Κωνσταντινίδης είχε ζητήσει υπερβολικά υψηλή αμοιβή, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τις σχετικές διατάξεις του συλλόγου) και τους κανόνες της διαφήμισης (ο Κ. Κωνσταντινίδης διαφημιζόταν στη Γερμανία μέσω ιστοσελίδας στην οποία παρουσίαζε την επαγγελματική του δραστηριότητα συνοδευόμενη από όρους όπως «Γερμανικό Ινστιτούτο», προκαλώντας σύγχυση στους αποδέκτες της υπηρεσίας, και δημιουργώντας την εντύπωση ότι πρόκειται για υπηρεσία παρεχόμενη στο πλαίσιο ενός μόνιμου οργανισμού που συνδέεται με την επιστημονική έρευνα).
Το Berufsgericht für Heilberufe bei dem Verwaltungsgericht Giessen ερωτά αν είναι σύμφωνες με το δίκαιο της Ένωσης οι πειθαρχικές διατάξεις που εφαρμόζονται στους επαγγελματίες ιατρούς στο γερμανικό ομόσπονδο κράτος της Έσσης και ειδικότερα οι διατάξεις που στηρίζονται σε κανόνες δεοντολογίας εγκεκριμένους από επαγγελματικό ιατρικό σύλλογο και εφαρμόζονται στην περίπτωση επαγγελματία ιατρού που είναι εγκατεστημένος στην Ελλάδα και παρέχει περιστασιακά τις υπηρεσίες του στη Γερμανία.
Το Δικαστήριο καλείται να εξετάσει αν η περίπτωση αυτή διέπεται από την οδηγία 2005/36, σχετικά με την αναγνώριση των επαγγελματικών προσόντων, και να διαπιστώσει με μεγαλύτερη ακρίβεια αν ενδείκνυται η εφαρμογή των διατάξεων για τις αμοιβές και τη διαφήμιση, καθώς και η επιβολή των κυρώσεων που συνδέονται με αυτές, στην περίπτωση της διασυνοριακής παροχής ιατρικών υπηρεσιών.
Με τις σημερινές του προτάσεις ο γενικός εισαγγελέας προτείνει στο Δικαστήριο να δώσει τις παρακάτω απαντήσεις:
1) Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι περιστάσεις όπως αυτές της επίδικης υποθέσεως, στις οποίες παρέχων υπηρεσίες εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος, στον οποίον οι επαγγελματικοί κανόνες του κράτους μέλους υποδοχής επιτρέπουν να καθορίζει την αμοιβή για την παρεχόμενη υπηρεσία, κατηγορείται ότι υπέπεσε σε πειθαρχικό παράπτωμα επειδή ζήτησε αμοιβή που θεωρείται υπερβολική, αλλά που προσδιορίστηκε βάσει των προβλεπόμενων για αντίστοιχες υπηρεσίες αμοιβών, συνιστούν μέτρο περιοριστικό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.Στο αιτούν δικαστήριο απόκειται να κρίνει αν οι σκοποί που επιδιώκονται με τις κανονιστικές διατάξεις, όπως αυτές ζητείται να εφαρμοστούν στον Κ. Κωνσταντινίδη, στηρίζονται πράγματι στο γενικό συμφέρον και αν τα αμφισβητούμενα μέτρα ενδείκνυνται για την επίτευξη των εν λόγω σκοπών και δεν υπερβαίνουν το αναγκαίο για την επίτευξη αυτή μέτρο.
2) Το άρθρο 56 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι ένα εθνικό μέτρο δυνάμει του οποίου απαιτείται από τους επαγγελματίες ιατρούς να διαφημίζονται συμμορφούμενοι προς υπερβολικά ασαφείς προδιαγραφές, οι οποίες συνοδεύονται από αυστηρές πειθαρχικές κυρώσεις, συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών. Εντούτοις, ένα μέτρο όπως το αμφισβητούμενο στην υπόθεση της κύριας δίκης, δυνάμει του οποίου ζητείται να εφαρμοστούν στην περίπτωση επαγγελματία ιατρού εγκατεστημένου σε άλλο κράτος μέλος κανόνες ως προς τη διαφήμιση οι οποίοι δεν εισάγουν διακρίσεις και έχουν ως σκοπό την προστασία των καταναλωτών και της δημόσιας υγείας, δικαιολογείται, υπό την προϋπόθεση ότι η επαπειλούμενη πειθαρχική κύρωση είναι ανάλογη της κρινόμενης συμπεριφοράς. Η τελευταία αυτή εκτίμηση πρέπει να γίνει από το αιτούν δικαστήριο, όταν αυτό αποφανθεί επί της ουσίας της υποθέσεως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου