Η Ουγγαρία παρέβη το δίκαιο της Ένωσης απαλλάσσοντας από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως την ιδιωτική παραγωγή αποσταγμάτων σε μικρές ποσότητες

Όταν τα αποστάγματα που παράγονται σε αποστακτήριο από φρούτα τα οποία παρέχουν οπωροπαραγωγοί προορίζονται για προσωπική κατανάλωση των τελευταίων, η Ουγγαρία πρέπει να επιβάλλει το ελάχιστο όριο του συντελεστή του ειδικού φόρου καταναλώσεως που προβλέπει η ευρωπαϊκή νομοθεσία

Το δίκαιο της Ένωσης[1] υποχρεώνει τα κράτη μέλη να επιβάλλουν στην αιθυλική αλκοόλη ειδικό φόρο καταναλώσεως του οποίου ο ελάχιστος συντελεστής  ανέρχεται, για τα οινοπνευματώδη ποτά πέραν του οίνου και της μπίρας, σε 550 ευρώ ανά εκατόλιτρο καθαρού οινοπνεύματος. Εντούτοις, η Ουγγαρία μπορεί να επιβάλλει μειωμένο συντελεστή ειδικού φόρου καταναλώσεως στο οινόπνευμα το οποίο παράγουν τα αποστακτήρια

από φρούτα  που παρέχουν οι οπωροπαραγωγοί και προορίζεται προς προσωπική κατανάλωση των τελευταίων. Ωστόσο, ο μειωμένος συντελεστής του ειδικού φόρου καταναλώσεως δεν μπορεί να είναι μικρότερος από το 50% του συνήθους εθνικού συντελεστή του ειδικού φόρου καταναλώσεως επί του οινοπνεύματος. Εξάλλου, η δυνατότητα αυτή περιορίζεται σε 50 λίτρα οινοπνεύματος ετησίως και ανά νοικοκυριό οπωροπαραγωγών.

Εκτιμώντας ότι η Ουγγαρία δεν τήρησε τους κανόνες της Ένωσης περί ειδικών φόρων καταναλώσεως επί των οινοπνευματωδών ποτών, η Επιτροπή άσκησε προσφυγή λόγω παραβάσεως ενώπιον του Δικαστηρίου. Πράγματι, ο ειδικός φόρος καταναλώσεως επί των αποσταγμάτων που παράγονται σε αποστακτήριο για λογαριασμό οπωροπαραγωγού καθορίζεται, στην χώρα αυτή, σε 0 HUF για ποσότητα μέχρι 50 λίτρα ετησίως κατ’ ανώτατο όριο, πράγμα το οποίο ισοδυναμεί με πλήρη φοροαπαλλαγή. Επιπλέον, το απόσταγμα που παράγεται από ιδιώτη στο δικό του αποστακτήριο απαλλάσσεται από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως για μέγιστο ετήσιο όγκο 50 λίτρων, όταν αυτό προορίζεται για προσωπική κατανάλωση του νοικοκυριού.

Με τη σημερινή απόφασή του το Δικαστήριο τονίζει ότι η οδηγία περί ειδικών φόρων καταναλώσεως επί των οινοπνευματωδών ποτών προσδιορίζει τις περιπτώσεις στις οποίες τα ποτά αυτά μπορούν να απαλλάσσονται από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως ή να υπάγονται σε μειωμένο σχετικό συντελεστή. Κατά συνέπεια, η οδηγία δεν επιτρέπει στα κράτη μέλη να θεσπίζουν προτιμησιακούς κανόνες των οποίων το περιεχόμενο υπερβαίνει τα όρια που επιτρέπει ο ευρωπαίος νομοθέτης.

Το Δικαστήριο διαπιστώνει στη συνέχεια ότι η ουγγρική κανονιστική ρύθμιση, η οποία προβλέπει, για ποσότητα μέχρι 50 λίτρα ετησίως, πλήρη φοροαπαλλαγή του αποστάγματος που παράγεται από φρούτα τα οποία παρέχουν οι οπωροπαραγωγοί, υπερβαίνει το ανώτατο όριο της βάσει της οδηγίας επιτρεπόμενης για την Ουγγαρία μειώσεως κατά 50%. Ομοίως, οι εθνικοί κανόνες που προβλέπουν απαλλαγή από τον ειδικό φόρο καταναλώσεως του αποστάγματος που παράγουν ιδιώτες αντιβαίνουν στην οδηγία, δεδομένου ότι αυτή δεν προβλέπει τέτοια εξαίρεση από τον συνήθη συντελεστή του φόρου.

Έτσι, το Δικαστήριο κρίνει ότι η Ουγγαρία δεν τήρησε τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη νομοθεσία της Ένωσης περί ειδικών φόρων καταναλώσεως επί των οινοπνευματωδών ποτών.

---

[1] Οδηγία 92/83/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την εναρμόνιση των διαρθρώσεων των ειδικών φόρων κατανάλωσης που επιβάλλονται στην αλκοόλη και τα αλκοολούχα ποτά (ΕΕ L 316, σ. 21), όπως τροποποιήθηκε με την πράξη περί των όρων προσχωρήσεως στην Ευρωπαϊκή Ένωση της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας (ΕΕ 2005, L 157, σ. 203), και οδηγία 92/84/ΕΟΚ του Συμβουλίου, της 19ης Οκτωβρίου 1992, για την προσέγγιση των συντελεστών των ειδικών φόρων κατανάλωσης για τα αλκοολούχα ποτά και την αλκοόλη (ΕΕ L 316, σ. 29).