Ρεκόρ τουριστών φέτος. Ναι αλλά τα έσοδα?

Η μεγάλη βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, φαίνεται ότι (και) φέτος θα προσθέσει τις απαραίτητες μονάδες στο ΑΕΠ. Ρεκόρ τουριστών καταγράφεται και μάλιστα η αναφορά δεκάδων μεγάλων Μέσων του εξωτερικού, από αυτά που επηρεάζουν τις μάζες, δείχνει ότι η ανοδική πορεία της χώρας, μόλις ξεκίνησε.

Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς, ότι τα ευχάριστα

νέα αυτής της ιστορίας, είναι πραγματικά πάρα πολλά. Νέες θέσεις εργασίας δημιουργούνται, ο τζίρος ξενοδοχείων, εστιατορίων, καφέ, μπαρ κ.π.α. αυξάνεται, μια ολόκληρη βιομηχανία – αυτή του HORECA (hotel – restaurant – cafe) – τρέφεται από τους τουρίστες.

Όμως, επιτρέψτε μου ένα όχι τόσο ευχάριστο νέο… Έχει αναρωτηθεί κανείς, που πάνε αυτοί οι τουρίστες; Μύκονος, Σαντορίνη, Κρήτη, Χαλκιδική, Μήλος, Πάρος, Νάξος, Ρόδος, Κως, Λευκάδα, Ζάκυνθος, Κεφαλονιά και μερικοί ακόμη προορισμοί, έχουν όντως «πνιγεί» από τους ξένους τουρίστες. Οι περισσότεροι βέβαια από αυτούς, σε all inclusive καταλύματα. Αλλά δε βαριέσαι… Ακόμα και αυτοί, κάτι αφήνουν.

Τι γίνεται όμως με άλλους, συμπαθέστατους προορισμούς, οι οποίοι όμως δεν είχαν την τύχη να έχουν συχνή σύνδεση με τα μεγάλα λιμάνια; Πάτμος, Λέρος, Κάρπαθος, Αμοργός, Αστυπάλαια, Μυτιλήνη, Ικαρία, Σάμος, Χίος, Παξοί και δεκάδες άλλα νησάκια και νησιά, δεν είχαν την τύχη των δημοφιλών προορισμών. Με 50% μείωση του εσωτερικού τουρισμού, έχασαν και τους παραδοσιακούς τους «πελάτες». Διότι, πολλοί Έλληνες, επέλεγαν ως προορισμό για τις καλοκαιρινές τους διακοπές, κάποιους – ας τους πούμε – πιο εναλλακτικούς προορισμούς.

Έλλειψη αεροδρομίων όπου θα μπορούσαν να προσγειώνονταν τσάρτερ, ελλειπής ακτοπλοϊκή σύνδεση, τόσο με τα μεγάλα λιμάνια, όσο και με όμορα νησιά που διαθέτουν καθημερινά δρομολόγια (αεροπλάνα και καράβια) και σειρά άλλων παραγόντων, ευθύνονται για την ανισοκατανομή των τουριστικών προορισμών στη χώρα μας.

Ποιος αλήθεια μπορεί να φανταστεί, πως νησιά όπως η Πάτμος, η Λέρος, η Αστυπάλαια κ.π.α., δεν έχουν καθημερινά ακτοπλοϊκά δρομολόγια από και προς Πειραιά, ούτε καν τον Αύγουστο; Και εκτός αυτού, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε και το κόστος. Περισσότερα από 450€, θέλει μια τετραμελής οικογένεια με αυτοκίνητο, για να πάει απ’ τον Πειραιά σε κάποιο νησί των Δωδεκανήσων (μετ’ επιστροφής).
Τα δε αεροπορικά, περιορίζονται σε μικρά αεροπλάνα, μιας και τα αεροδρόμιά τους, δεν μπορούν να δεχθούν μεγαλύτερα.

Θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι πολλά από αυτά, ενώ δεν στερούνται φυσικών ομορφιών και σίγουρα δεν υπολείπονται παρά σε ελάχιστα, δευτερευούσης σημασίας, των “κραταιών δυνάμεων”, εντούτοις, ποτέ δεν έχουν περιληφθεί σε μια καταχώρηση για παράδειγμα, του Υπουργείου Τουρισμού.

Καλό είναι λοιπόν να χαιρόμαστε για την άνοδο του τουρισμού στη χώρα μας, αλλά αν θέλουμε να λέμε ότι έχουμε στρατηγική, αν θέλουμε όλα τα νησιά μας να βρίσκονται στον τουριστικό χάρτη, μάλλον κάτι θα πρέπει να αλλάξουμε. Και το πρώτο που θα πρέπει να δούμε, είναι πως πέραν των – ούτως ή άλλως – δημοφιλών προορισμών, θα ενισχύσουμε τον Τουρισμό και σε άλλες περιοχές, τόσο της νησιωτικής Ελλάδας, όσο και της ηπειρωτικής.