Το έγγραφο-νάρκη του Τούρκου σπόνσορα και η καταλυτική Διάσκεψη στα χιόνια της Crans Montana

Γράφει ο Κρεσέντσιο Σαντζίλιο Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος της Κύπρου κ. Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε (στις 20 Ιουνίου 2017) ότι δεν τίθεται το όποιο θέμα κατάργησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, στα πλαίσια, υποθέτω, της «λύσης» του Κυπριακού με πρωτοπαλλήκαρο τον Ακιντζί. Μακάρι, βεβαίως, να μην υπάρξει «κατάργηση»: αυτό θέλουμε! Ωστόσο, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και μία άλλη, δεύτερη, λέξη που μας ταλανίζει: «μετεξέλιξη», που με την λέξη «κατάργηση» δημιουργούν ένα πολύ ύποπτο δίδυμο. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης λέει καθαρά πως η Κ.Δ. θα «μετεξελιχθεί», μάλλον, σε «κυπριακή ομοσπονδία»(ακόμη δεν ξέρουμε με ποιο όνομα). Θα μπορούσε όμως να μας εξηγήσει πειστικά πώς η «μετεξέλιξη»
της Κ.Δ. που λέει αυτός και η οποία, τί παράξενο, απηχεί ακριβώς ό, τι λένε οι Τούρκοι και οι Τουρκοκύπριοι, δεν θα είναι μια καθεαυτού πρώτης τάξης «κατάργηση» της Κυπριακής Δημοκρατίας;! Αν για τους Τούρκους η «μετεξέλιξη» δεν σήμαινε εξαρχής «κατάργηση» de jure και de facto, τότε γιατί αυτοί επιμένουν τόσο πολύ και ζητούν αυτή τη «μετεξέλιξη»;! Εάν, ο μη γένοιτο, πραγματοποιηθεί η «μετεξέλιξη» (κατά Αναστασιάδη και Ακιντζί και Ερντογάν) με βάση την τουρκική (μη το ξεχνάμε ποτέ!!) ΔΔΟ, θα υπάρχει ακόμη η Κυπριακή Δημοκρατία; Σίγουρα όχι! Και αυτό τί πάει να πει;! Απλά «κατάργηση» της Κυπριακής Δημοκρατίας, αν οι λέξεις δεν είναι παιχνιδάκια! Ή μήπως, έτσι, κατά λάθος, θα «οριστεί» η τουρκική (μη το ξεχνάμε!) ΔΔΟ και η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσει να υπάρχει ως κράτος;! Και μετά, μια άλλη έκφραση μας βασανίζει: «ομόσπονδο κράτος». Είναι φανερό πως με αυτή την έκφραση σκεφτόμαστε εκ του πονηρού, διότι για να λέμε ότι η ανάλυση της ΔΔΟ προβλέπει την θέσπιση μιας αληθινής «ομοσπονδίας» ή λέμε ασύστολα ψέματα προς απάτη του λαού ή δεν γνωρίζουμε την ελληνική γλώσσα ή είμαστε άσχετοι με τα νομικά και την πολιτική. Είναι τοις πάσι γνωστό ότι κεντρικός στόχος της Τουρκίας από το 1960 είναι η κατάργηση(εξαφάνιση) της Κ.Δ. και, στη συνέχεια, η κατάργηση (με ποικίλες διαδικασίες) των Ελληνοκυπρίων – και εσείς πρώτος θα έπρεπε να το ξέρετε. Ο Έιντε είναι τώρα το, τελευταίο χρονικά, «διεθνές όχημα» στην υπηρεσία της Τουρκίας για να πετύχει αυτή την πολυπόθητη κατάργηση. Σήμερα, με τα επανωτά λάθη του Αναστασιάδη και της Ελλάδας (που κάπως ο Κοτζιάς προσπαθεί τώρα να «συμμαζέψει») και με την δεύτερη «πενταμερή» τουρκικής έμπνευσης διάσκεψη που πάλι επέβαλε ο Ακιντζί, αυτός ο στόχος φαίνεται αρκετά κοντινός και εφικτός!! Δηλαδή: για να τα κάνουμε πιο λιανά, για να υπάρξει αυτό το αποτέλεσμα η ελληνοκυπριακή συμβολή είναι ευκρινής και σημαντική, όπως και εκείνη της Ελλάδας με τις βαριές ελλείψεις της. Απ΄ τη μια μεριά, ο Αναστασιάδης ευθύς εξαρχής κάνει ό, τι μπορεί (= αρκετά!) με τις παλινωδίες, τις υποχωρήσεις και τις παράνομες συναινέσεις του (κανείς δεν τον εξουσιοδότησε να τις κάνει!), ενώ η Ελλάδα απέφυγε επιμελώς και συστηματικά να στήσει στον τοίχο την (παράνομη και υπόλογη) Τουρκία και να την θέσει μπροστά στις ευθύνες της, που είναι τεράστιες. Τώρα, επειδή η προοπτική της Τουρκίας είναι: 1) ή στη Crans Montana να γίνει το δικό της, τουλάχιστον κατά 90% 2) ή, αν δεν γίνει, αυτή και οι ξένοι (ΟΗΕ, ΗΠΑ, ΕΕ, Αγγλία) να ρίξουν το φταίξιμο στην Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία που δεν θέλουν την τουρκική «επανένωση»!! Ήδη ο Τσαβούσογλου διατυμπανίζει πως η διάσκεψη είναι η «τελική σύνοδος» λύσης του Κυπριακού, υπονοώντας ότι όποιος δεν δεχθεί την (τουρκική) ΔΔΟ θα φέρει το κρίμα στο λαιμό του. Απ΄ την άλλη, «βγαίνει» και ο Τουρκοκύπριος βαλτός Ερτουγρούλογλου και επιμένει σε εγγυήσεις, σε 4 ελευθερίες των «αδελφών» Τούρκων, σε επεμβάσεις «της μητέρας πατρίδας», όπερ σημαίνει πως οι τουρκικοί όροι ισχύουν αμετάβλητοι erga omnes, ενώ πάλι ο Τσαβούσογλου επαναλαμβάνει πως «δεν θα δεχθούμε τους όρους που προσπαθεί να θέσει η ε/κ πλευρά». Μόνο αυτά τα λόγια ως προϋπόθεση και «δρόμος» προς τη διάσκεψη, θα έπρεπε να ήταν υπεραρκετά ώστε η Ελλάδα και η Κ.Δ., αν σεβόντουσαν τον εαυτό τους, να δηλώσουν τώρα αμέσως την παντελή, για ευνόητους λόγους, ανικανότητα διεξαγωγής οποιαδήποτε διάσκεψης! Όμως, εφόσον η Ελλάδα και η Κ.Δ. δεν έχουν τα «κότσια» και τα επιχειρήματα για να ακυρώσουν πάραυτα δημόσια και διεθνώς τις τουρκικές τοποθετήσεις, απαιτήσεις και παγίδες, τουλάχιστον θα έπρεπε: 1) να απαιτήσουν την άμεση παράδοση του εγγράφου Έιντε (το οποίο, κανονικά, θα έπρεπε να είχε απ’ την αρχή απορριφθεί διότι για να έχει κάποια αξία θα έπρεπε να είχε τεθεί προς ανάλυση και μελέτη αρκετά πριν από οποιονδήποτε καθορισμό ημερομηνίας διάσκεψης και όχι 3-4 μέρες πριν από τη διάσκεψη, σαν ένα είδος τηλεσίγραφου!!) 2) να δηλώσουν, οπωσδήποτε, προπαιδευτικά, έστω και στο παρά πέντε, ότι μια διάσκεψη θα μπορεί να είναι εφικτή μόνο εφόσον το έγγραφο, που παραδόθηκε την τελευταία στιγμή, δεν περιέχει απαράδεκτους όρους και προϋποθέσεις ή μάλλον περιέχει εποικοδομητικά στοιχεία που συμφέρουν και στις δυο πλευρές. Απαραίτητη, νομίζουμε, διευκρίνιση διότι, όπως διαβάζουμε, η «προοπτική» του εγγράφου περιορίζει σφοδρά, παράνομα και καταχρηστικά τα «μέρη» μόνο στη δυνατότητα να «καταθέσουν τυχόν παρατηρήσεις» πριν από τη διάσκεψη – δηλαδή «παρατηρήσεις» που δεν επηρεάζουν την διεξαγωγή της διάσκεψης έστω κι αν αφορούν ουσιώδη και καταστρεπτικά θέματα και οι οποίες, τελικά προορίζονται ή για μια, άνευ επιπτώσεων, βιαστική μη αξιολόγηση προ-διάσκεψης ή, ενδεχομένως, για να γίνουν μέρος της γενικής και περίπλοκης θεματολογίας που μπορεί και να μη «συζητηθεί» ποτέ! Πάντως, μέγιστο λάθος της Ελλάδας και της Κ.Δ. υπήρξε η συναίνεση ώστε το έγγραφο Έιντε να μην είναι άμεσα καθοριστικό της συμμετοχής ή μη στην διάσκεψη. Βέβαια, θα πει κανείς: μα τελευταία στιγμή δεν μπορείς να μη πας σε μια διεθνή διάσκεψη υπό την αιγίδα ολόκληρου(!) ΟΗΕ, είναι ντροπή και δήθεν διαδικαστικά λανθασμένο την τελευταία στιγμή να προβάλλεις ενστάσεις και εναντιώσεις. Σωστό, αλλά το ίδιο, mutatis mutandis, δεν έκανε και ο Ακιντζί στη Γενεύη; Το ίδιο πόσες φορές το έκανε η Τουρκία; Και τότε, γιατί σε εμάς να απαγορεύεται;! Επειδή είναι στη μέση ο ΟΗΕ; Μα και στη Γενεύη ήταν στη μέση ο ΟΗΕ, και όμως η Τουρκία και ο Ακιντζί τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια! Και ο ΟΗΕ, όπως ξέρουμε, «κατάπιε» την συμπεριφορά τους και λίγο έλειψε να πει και ένα «ευχαριστώ»! Εφόσον το έγγραφο-Έιντε περιέχει την παραμικρή ένδειξη άμεσης ή έμμεσης επιβολής τουρκικών αξιώσεων/«επιθυμιών»/«σχεδίων», η μόνη επιβεβλημένη ελληνο-κυπριακή αντίδραση δεν μπορεί παρά να είναι: ένα ηχηρό όχι σε οποιαδήποτε διάσκεψη, βάση ενός αναφαίρετου δικαιώματος της Ελλάδας και της Κ.Δ. να μη δέχονται επιβολές και επιβουλές ξένων, οποιοιδήποτε κι αν είναι! Και όλοι θα συμφωνήσουμε ότι βασικό είναι στην Ελβετία να μη πάνε Ελλάδα και Κ.Δ. για να δώσουν χώρο προπαγάνδας στη Τουρκία (αρκετά ως τώρα της έδωσαν!!) και για να «συζητήσουν» ένα curriculum κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της. Και σίγουρα να μην πάνε πριν η Τουρκία δηλώσει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ και ΕΥΘΕΩΣ τα desiderata της,, που το μόνο που λέει είναι πως «πηγαίνει δίχως όρους»(!), ίσως υπονοώνντας «νέους όρους» διότι οι «παλιοί», όπως ξέρουμε, μένουν ακλόνητοι! Το έγγραφο Έιντε δεν είναι, και δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να είναι, το περιεκτικό, καθοριστικό και τελικό έγγραφο μια συμφωνίας λύσης (αυτό είναι: το δέχεσαι ή δεν το δέχεσαι!) που θα πρέπει να καθίσουμε να το συζητάμε εβδομάδες και να είναι σαν ένα λάστιχο που τραβιέται από εδώ κι από εκεί με τις κατευθυντήριες γραμμές που όρισε η Τουρκία στην ΔΔΟ της. Ελληνιστής, συγγραφέας

Πηγή: Το έγγραφο-νάρκη του Τούρκου σπόνσορα και η καταλυτική Διάσκεψη στα χιόνια της Crans Montana http://mignatiou.com/2017/06/to-engrafo-narki-tou-tourkou-sponsora-ke-i-katalitiki-diaskepsi-sta-chionia-tis-crans-montana/