Κ. Πουπάκης: Αποκατάσταση του Κοινωνικού Διαλόγου και των Ελεύθερων Συλλογικών Διαπραγματεύσεων Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης ή διαφορετικά αναγκαία η επίσπευση της Προεδρικής Εκλογής

Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η ελληνική κοινωνία γίνεται μάρτυρας αλληλοσυγκρουόμενων δηλώσεων για τη δημοσιονομική πορεία της Ελλάδος, τη διευθέτηση ενός μη διαχειρίσιμου χρέους και την εξέλιξη των μακροοικονομικών μεγεθών χωρίς να δίνεται μια ουσιαστική προοπτική για την αποκατάσταση της ανατραπείσας κοινωνικής συνοχής, χωρίς έναν οδικό χάρτη με επίκεντρο τον άνθρωπο και την επιστροφή στην κοινωνική κανονικότητα.
Έτσι, ακόμα κι αν τελικά αποδεσμευτούμε -αν και όλα συνηγορούν περί του αντίθετου- από τα Μνημόνια και τη σκληρή επιτήρηση της Τρόικας ή του ΔΝΤ, μετά τι;
Ο απλός κόσμος που δοκιμάζεται περιμένει με αγωνία μια σαφή απάντηση για την επιβίωσή του στα εξής ερωτήματα:
               Θα υπάρξουν ουσιαστικά μέτρα ενδυνάμωσης του κοινωνικού ιστού που έχει κυριολεκτικά ισοπεδωθεί με 6,5 εκατ. συμπολίτες μας να βρίσκονται στο όριο της φτώχειας ή και κάτω από αυτό;

·               Θα μπορέσουν να βρουν ή έστω να διεκδικήσουν σταθερή δουλειά σε εύλογο χρονικό διάστημα οι 1,5 εκατ. άνεργοι, με τη χώρα μας να παραμένει «πανευρωπαϊκή πρωταθλήτρια»;

·               Θα επιστρέψουν τα ικανά μυαλά που πήραν το δρόμο της μετανάστευσης με όρους εξορίας;

·               Θα αποδοθεί φορολογική δικαιοσύνη στην τραγικά ανήθικη φορολόγηση του ΕΝΦΙΑ με πλασματικές αντικειμενικές αξίες περασμένων εποχών;

·               Θα καταργηθεί η καταργημένη αλλά πρακτικά μονιμοποιημένη έκτακτη εισφορά;

·               Θα αποκλιμακωθεί το ΦΠΑ τουλάχιστον στα βασικά αγαθά και τις υπηρεσίες πρώτης ανάγκης που σε άλλα κράτη-μέλη της Ε.Ε. κυμαίνεται από 4% έως 7%;

·               Θα μειωθούν οι τιμές των προϊόντων που παραμένουν στα ύψη από τους κερδοσκόπους με την αποτελεσματική πάταξη των στρεβλώσεων, των ολιγοπωλίων, μονοπωλίων και καρτέλ;

·               Θα εξυπηρετήσουν ποτέ οι κρατήσεις μας για αλληλεγγύη τον πραγματικό τους σκοπό ενισχύοντας το Κοινωνικό Κράτος που έχει μετατραπεί σε Κράτος Φιλανθρωπίας;

·               Θα δοθούν επιτέλους δυνατότητες χρηματοδότησης και στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων πριν πνιγούν ολοκληρωτικά από τα λουκέτα που στρώνουν το «χαλί» στις μεγάλες διεθνείς αλυσίδες, οι οποίες δεν φορολογούνται στην Ελλάδα; 

 

 Αλλά και για το πρωταρχικό ζήτημα των μισθών και των συντάξεων υπάρχει κάποια πρόβλεψη ή έστω κάποια αναφορά με θετικό πρόσημο; Τόσο ραγδαία αναπροσαρμογή προς τα ΚΑΤΩ στο βιοτικό επιπέδο λαού αναπτυγμένης χώρας δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ στη σύγχρονη μεταπολεμική Ιστορία!!!

 

Οι επικουρικές συντάξεις είναι γνωστό ότι οδεύουν στην εξαφάνισή τους. Οι κύριες συντάξεις κάθε μήνα περικόπτονται, όσο κι αν ο αρμόδιος Υπουργός με περισσή αλαζονεία το διαψεύδει. Η νομοθετική ρύθμιση, άλλωστε, για τη «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» τα λέει όλα…

 

Στο κορυφαίο ζήτημα των μισθών μετά την βίαιη νομοθετικά μείωσή τους και τη συνεχιζόμενη κατακρήμνισή τους, υπάρχει περίπτωση να αλλάξει η τύχη τους; Το μόνο μέτρο που προβλέπει μια μικρή-αυτονόητη αύξησή τους μέσα από την επανακαταβολή των τριετιών θα ενεργοποιηθεί μόνο όταν η ανεργία υποχωρήσει από το σημερινό 27% στο 10%, δηλαδή «προίκα» για τα αγέννητα εγγόνια μας…

 

Είναι θλιβερό κάποιοι να τοποθετούνται με προκλητική ειρωνεία απέναντι στις οργανώσεις των κοινωνικών εταίρων, αλλά και σε αρκετά κόμματα που θέτουν το θέμα επαναφοράς του κατώτατου μισθού στα 751.

 

Αυτοί που με ελαφρότητα ή άγνοια λοιδορούν -έστω και σαν στόχο- το 751€, θα όφειλαν να γνωρίζουν ή να μάθουν ότι αυτό είχε συμφωνηθεί μετά από υπεύθυνο κοινωνικό διάλογο, με εξαντλητικές συλλογικές διαπραγματεύσεις μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών. Δεν προέκυψε από υποδείξεις της Τρόικας, ούτε από μονομερείς κυβερνητικές παρεμβάσεις και αποφάσεις Και, μάλιστα, έχουμε διαπιστώσει όλοι ότι αυτή η «βουλγαροποίηση» των μισθών ούτε ανάπτυξη έφερε, ούτε επαρκείς επενδύσεις ή θέσεις εργασίας που κάποιοι ευαγγελίζονταν.

 

Είναι, λοιπόν, ευκαιρία τώρα και αφού εξαγγέλλεται ταυτόχρονα η αποδέσμευση από την Τρόικα, να κατατεθεί μια πρόταση νόμου που θα επαναφέρει τις Ελεύθερες Συλλογικές Διαπραγματεύσεις και θα αποκαθιστά τον κοινωνικό διάλογο ώστε οι παραγωγικές δυνάμεις να διαπραγματεύονται αυτόνομα τον καθορισμό του μισθού, όπως αρμόζει σε μια ελεύθερη κοινωνική οικονομία της αγοράς ή διαφορετικά ακόμα ίσως και να στηριχτούν οι οποίες σοβαρές τροπολογίες άλλων κόμματων που έχουν κατατεθεί σχετικά. 

 

Η δημιουργηθείσα  πολιτική  κατάσταση σε συνδυασμό με τις ανεξέλεγκτες διακυμάνσεις του Χρηματιστηρίου και τα «σκαμπανεβάσματα» των spreads δανεισμού αναδεικνύουν την ανάγκη κυβερνητικής σταθερότητας, μιας Κυβέρνησης Εθνικής Συνεννόησης που θα μπορεί να αντιμετωπίσει τη δύσκολη πραγματικότητα. Φυσικά σε αντίθετη περίπτωση και προκειμένου η Πατρίδα μας να μην σέρνεται σε μια παρατεταμένη προεκλογική περίοδο που μόνο κινδύνους και ασύμμετρες απειλές μπορεί να εγκυμονεί για την Εθνική, κοινωνική και δημοσιονομική της κατάσταση, τότε ας επισπευσθεί τουλάχιστον η διαδικασία της Προεδρικής Εκλογής.