Η ΕΚΤ αποφάσισε (;) να σώσει την ευρωζώνη

Η… μηχανή κοπής χρήματος που είναι εγκατεστημένη στη Φρανκφούρτη, αποτελούσε πάντοτε τη φυσική απάντηση μιας Ευρώπης που έγινε έρμαιο των αγορών και των κερδοσκόπων, ώστε να καταφέρει η ευρωζώνη να σταθεί στα πόδια της, να ανακάμψει, και να αφήσει πίσω της τα χρόνια της μεγάλης ανατριχίλας, και της διαρκούς απειλής χρεοκοπίας, λόγω της Ελλάδας, της Ισπανίας ή της Ιταλίας.
Στο διοικητήριο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, βρίσκεται η μόνιμη λύση στο πρόβλημα της κρίσης χρέους που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη, κανείς από τους δυο τελευταίους διοικητές της ωστόσο δεν έδειξε το ιστορικά απαιτούμενο χρέος να σταθεί υπέρτερος της συγκυρίας.
Τόσο ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ όσο και ο Μάριο Ντράγκι
αρνήθηκαν την πρόκληση της Ιστορίας, δεν όρθωσαν ανάστημα στο Βερολίνο και την περιοριστική πολιτική της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, με αποτέλεσμα η ευρωζώνη να συνεχίζει μέχρι και σήμερα να σέρνεται και να απειλείται.
Ούτε ευρωομόλογο, ούτε “επιθετικές” δημοσιονομικές κινήσεις, δηλαδή… καμία σχέση με την εμπνευσμένη πολιτική που ακολούθησε ο πρόεδρος της Fed, της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ Μπεν Μπερνάνκι, τυπώνοντας αφειδώς δολάρια, τα οποία διοχέτευε στην πραγματική οικονομία, ενισχύοντας τη ρευστότητα και φρενάροντας την ανεργία, ενώ την ίδια στιγμή αδιαφορούσε για την κατηγορία των συντηρητικών “γερακιών” της Wall Street ότι τα δολάρια που τύπωνε ήταν πληθωριστικά.
Ενώ λοιπόν η ΕΚΤ κρατάει στα χέρια της τη λύση στο πρόβλημα της καθημερινότητας όλων σχεδόν των κοινωνιών της ηπείρου μας, επιλέγει τις συντηρητικές και μεσοβέζικες πολιτικές. Σήμερα ωστόσο εξέπληξε τις αγορές, ίσως και τον ίδιο τον εαυτό της. Μάλλον απρόσμενα, προχώρησε σε μείωση του βασικού επιτοκίου του ευρώ, που από το 0,50% κατέβηκε στο ιστορικό χαμηλό του 0,25%.
Σε μια σαφή ένδειξη της πρόθεσης της Φρανκφούρτης να ενισχύσει τη ρευστότητα στις ευρωπαϊκές αγορές, και να θωρακίσει το ευρώ απέναντι σε όσα ενδεχομένως φοβάται ότι έρχονται. Και εκεί βρίσκεται η… ταμπακιέρα: Πόσο ανησύχησε ο Μάριο Ντράγκι από την παρατεταμένη “ακυβερνησία” στη Γερμανία, και τις συστημικές ταλαντώσεις στην Ιταλία, τη Γαλλία και την Ισπανία;
Την απάντηση τη μάθαμε σήμερα. Το ουσιαστικό ερώτημα είναι ο άλλοτε κεντρικός τραπεζίτης της Ιταλίας, της οικονομίας… κλώνο (έστω και σε μικρογραφία) της Γερμανίας, θα κάνει το επόμενο βήμα: Να παρακάμψει τη θλιβερά “ελάχιστη” πολιτική ηγεσία της σημερινής Ευρώπης, και να σώσει την παρτίδα μόνος του. Το “μπαζούκας” άλλωστε το έχει στα χέρια του…